سلیقه جوونای این دوره زمونه

oعجب ظلمی کردیم به خودمون، استعداد هامو جدی نگرفتم من ..

فکر شو بکنید، من در نوجوانی شعری سروده ام با این مطلع.
(تیریپ رپ خوانده شود)
اره من خیلی چپ هستم
مگه نمی بینی ، اورکت سبزم
با اینکه ندارم، سیبیل و عینک
میدرم از بورژواها خشتک
حالا حساب کنید شعری که مطلع اش این باشه، دیگه چقدر انقلابی رادیکال تموم میشه .
البته خانواده هم بی تقصیر نبودن ها ، بچه که بودم ، لوله جارو برقی رو می گرفتم جلو دهنم آواز میخوندم و توش داد میزدم. ننه میومد میزد تو سرم میگفت ، آشغالا رو نکن تو شیکمت مریض میشی. اگه بهم فرصت میدادن و محیط مناسبی برای شکوفایی استعدادم فراهم میشد. اگه امکانات بود مثلن یه لوله بخاری تمیز در اختیارم میذاشتن.چه بسا که الان شده بودیم یکی از همین رپرها و پا پخونای زیرزمینی .
یه بار ایرانت داشتیم منم همراه راننده رفتم و برگشتم. هشت ساعت ، دقت کنید هشت ساعت رپ ایرانی و پاپ زیرزمینی گوش دادم
نگو اون داد زدن تو لوله و تغییر صدا الان واسه خودش یه سبک پر طرفداری شده. یارو وای میسته جلو میکروفون کله شو میکنه تو خمره که صداش بپیچه . یه موزیک گام گام بوم بوم جیز جیز هم مدام تکرار میشه ، شعر هم که دیگه هیچی صد رحمت به اون قافیه لازم نداره .
اتفاقن مال اینا قافیه داره ولی معنی نداره . اوه . یه جاش یارو میگفت گور پدر زکریای رازی .
زمان ما خواننده ابی بود . فکر میکردیم واسه خواننده شدن صدا لازمه دنبالش نرفتیم . تازه اون موقع شعر هم لازم بود . قافیه لازم نداره شعار نبود.
تحول ترانه ها هم جالبه، عاشقانه ها یه چیزی بود تو مایه های . من ندارم چیزی لایق تو باشه .ذلیلتم . خاک تو سرم. دگمه پیرهنتم .. بعد شد برو دیگه دوست ندارم. گفته بودم عاشقم حرفمو پس می گیرم. جاتم اصلن خالی نیست

دکتر شاهکار هم یه شاهکاری از این دست آفریده اند .

حالا شد ه گندیدی بریدمت.

اینجور پیش بره فکر کنم موزیک بره به سمت چیز خوردم ، آن شب از کوچه تان گذشتم .
غلط کردی نگام کردی، برو گم شو و فحش پدر مادر.
.